*جواب: درمقیاس معمولی بعضی اجسام مانند تایر یک نوع خودرو،  دانه دانه به نظر می آیند و بعضی مانند بنزین خیر. فرض کنید می خواهیم برای یک نوع خودرو، دو نسبت وزنی زیر را تعیین کنیم:
(برای این خودرو وزن هر تایر را ۱۰ کیلوگرم و وزن خودرو بدون تایر ۵۰۰ کیلوگرم فرض کنید)
۱) نسبت «وزن تایرهای این خودرو» به « وزن خودرو»
۲) نسبت «وزن بنزین موجود در باک» به «وزن خودرو»
این دو نسبت چه مقادیری می توانند داشته باشند؟
این دو نسبت یک تفاوت اساسی دارند برای نسبت اولی چون تایر دانه دانه است؛ هر عددی نمی توان داشت. مثلاً: برای یک تایر، عدد(۱۰ به ۵۰۰) و برای دو تایر، عدد (۲۰ به ۵۰۰) و….. به دست می آید. مهم این است که بین این اعداد عدد دیگری نیست.
ولی برای نسبت دومی (یعنی بنزین به خودرو) اگر یک کیلوگرم بنزین در باک این خودرو باشد این نسبت برابر است با (۱ به ۵۰۰) و برای ۲ کیلوگرم بنزین برابراست با (۲ به ۵۰۰) و…. ولی بین این اعداد نیز می توان اعداد بسیار زیادی داشت!
نسبت اولی «کوانتمی» است و نسبت دومی خیر!
درمثال بالا، برای تایر که گسسته است؛ این نسبت دارای مقادیر «ناپیوسته» است ولی برای بنزین خیر.

برای دالتون، سوال  بنیادی این بود که «چرا مثلا  آب را درهرکجا تجزیه می کنند نسبت وزنی هیدروژن به اکسیژن همیشه ۱ به ۸ است؟». آیا باید هیدروژن و اکسیژن را مانند تایرهای مثال قبل فرض کرد یا مانند بنزین؟ جواب هوشیارانه دالتون این بود که هیدروژن و اکسیژن را باید دانه دانه فرض کرد. اگر این عنصر ها دانه دانه نبودند نسبت وزنی آن ها در آب می توانست متغیر باشد و بعضی آبها پر هیدروژن تر و بعضی آبها کم هیدروژنتر باشند!

در واقع دالتون، نخست به «قانون نسبت های ترکیبی»  پی برد و بعد به «اتمی بودن عنصرها». به عبارت دیگر دالتون به کوانتمی بودن مواد تشکیل دهنده عنصرها پی برده بود.

منبع:سایت شیمی یزد